برخلاف بیشتر کاکتوس ها که در شرایط خشک و بیابانی زندگی می کنند، کاکتوس های اپیفیتیک در جنگل های باران زایی زندگی می کنند که ممکن است سالانه 400 سانتی متر باران ببارد.
این کاکتوس ها با اینکه انگل نیستند، روی گیاهان دیگر رشد می کنند، به همین خاطر به آن ها اپیفیتیک یا شبه اپیفیت می گویند. این گیاهان توسط ریشه هایشان به شاخه درخت ها که محل جمع شدن و تجزیه مواد آلی است، می چسبند. این محیط سبک و شل، اجازه می دهد آب و اکسیژن به ریشه های گیاه برسد و ریشه ها آب و مواد مغذی حل شده در آن را جذب کنند.
گونه های مختلفی از کاکتوس های اپیفیتیک با شاخ و برگ و شکوفه های تماشایی در بازار موجود است. واریته های اشلومبرجرا (کاکتوس کریسمس و کاکتوس جشن شکرگزاری) در رنگ های مختلف را می توان به راحتی در بازار پیدا کرد. واریته های هاتیورا (کاکتوس عید پاک) که از واریته های اپیفیلوم (کاکتوس ارکیده) هستند، به طور فزاینده ای محبوب شده اند. نام آن ها معمولا به فصلی که شکوفه می دهند اشاره دارد.
گونه های مختلفی از کاکتوس های اپیفیتیک وجود دارد و همه آن ها در شرایط مشابهی رشد می کنند. می توانید به دنبال این گونه ها باشید: ریپسالیس، سلنی سرئوس، دیسوکاکتوس، هیلوسرئوس و وبروسرئوس.
درک این که چه چیزی کاکتوس های اپیفیتیک را خاص می کند به شما کمک می کند با توجه به مراقبت آن ها بهترین تصمیم را بگیرید. آن ها به محیط با زهکشی خوب با فضای زیاد برای هوا نیاز دارند و به عنوان گیاه آپارتمانی می توان از آن ها استفاده کرد، چرا که به نور نسبتا کمی نیاز دارند. برخلاف کاکتوس های کویری، کاکتوس های اپیفیتیک باید مرطوب نگاه داشته شوند اما نباید غرق در آب باشند. اگر بین هر آبیاری اجازه دهید کمی خشک شود هم قابل قبول است.
